«Έλληνες εχάραξαν»

Πλάγιος:
Δημήτρης Γαλάνης, Λυκούργος Κογεβίνας, Άγγελος Θεοδωρόπουλος, Νικόλαος Βεντούρας, Γιώργος Βελισσαρίδης, Γεώργιος Μόσχος, Δημήτρης Γιαννουκάκης, Φώτης Μαστιχιάδης, Κώστας Γραμματόπουλος, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Νίκος Εγγονόπουλος, Ιωάννης Μόραλης, Σπύρος Βασιλείου, Α. Τάσσος, Κώστας Μαλάμος, Βάσω Κατράκη, Μάριος Πράσινος, Γιώργος Βαρλάμος, Ράλλης Κοψίδης, Αλέκος Φασιανός, Βασίλης Σπεράντζας, Σαράντης Καραβούζης, Στάθης Λιβάνης, Μανόλης Χάρος, Γιάννης Μπέκος, Φάνης Παρασκευουδάκης.

Χαρακτική, η τζαζ των εικαστικών τεχνών

Η χαρακτική είναι για τις εικαστικές τέχνες ότι η τζαζ για τη μουσική. Ψυχή της τζαζ είναι ο αυτοσχεδιασμός. Με άλλα λόγια, το απρόβλεπτο ακόμη και για τον ίδιο τον δημιουργό. Αυτό το αισθάνονται και το αποζητούν περισσότερο από όλους οι ζωγράφοι που επιμένουν να εκφράζονται με τη χαρακτική. Τους συναρπάζει είναι η έκπληξη που αποκαλύπτει αργά το τυπωμένο χαρτί, τη στιγμή που ανασηκώνεται από την μελανωμένη και χαραγμένη με εργαλεία ή οξέα μήτρα του όρθιου ή πλάγιου ξύλου, του λινόλεουμ, των μετάλλων, της πέτρας, του πλαστικού και διάφορων άλλων υλικών, εσχάτως και τον σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Πολλοί ζωγράφοι απάτησαν συχνά τη ζωγραφική, για τα μάτια της χαρακτικής, όπως και πολλοί χαράκτες επέστρεφαν συχνά στη σιγουριά της ζωγραφικής για να ξαποστάσουν από τη δημιουργική εγρήγορση της χαρακτικής. Μεταξύ των ζωγράφων που εχάραξαν, ο Σπύρος Βασιλείου, έγραφε στο περιοδικό «Ζυγός», υπό τον τίτλο «Έλληνες εχάραξαν»: «Η ελληνική λέξη ξυλογραφία που έχει περάσει αυτούσια σε δυτικές και ανατολικές γλώσσες είχε και έχει πάντα ένα γοητευτικό ήχο και ένα ουσιαστικό νόημα στον ελληνικό λόγο».

Νίκος Γ. Μαστροπαύλος
Δημοσιογράφος-Πολιτισμολόγος